Het Franse ministerie van Landbouw en Visserij heeft per 1 augustus een naar boven bijgestelde oogstverwachting afgegeven. In totaliteit verwacht men nu bijna 60 miljard liter wijn te gaan produceren op basis van de verwachte oogst van wijndruiven in 2005. Eerdere prognoses, per 1 juli, gingen uit van 55,2 miljard liter. Van de verwachte oogst betreft 23,8 miljard liter VQPRD wijnen (AOC + Vins de Pays).
De productie tafel- en andere wijnen zal naar verwachting van peilingen per 1 augustus uitkomen op 22,5 miljard liter en die van wijnen voor de productie van distillaten (cognac en armagnac) en druivensap zal op 952 miljoen liter uitkomen. Met deze kwantiteiten zal de oogst uitkomen op het niveau van 1997 en 2001. De oogst 2004 kwam uit op 58,8 miljard liter.
In plaats van de verwachte daling als gevolg van rooien van wijngaarden, komt de oogst nu dus nog hoger uit. Volgens de gegevens van brancheorganisatie ONIVINS bedroegen de wijnvoorraden in Frankrijk halverwege 2005 38,4 miljard liter. Dat is 18,6% meer dan in 2004 en 13% boven het gemiddelde van de afgelopen vijf jaar. In slechts twee gebieden bleef de toename van de hoeveelheid onverkochte wijnen, in Frankrijk altijd eufemistisch aangeduid als ‘voorraad’, onder de 10%: Champagne (+6%) en Aquitaine (+ 9%). De grootste bijdrage aan de voorraad kwam uit Languedoc-Roussillon met nog eens 200 miljoen liter extra..
Omdat ook elders op de wereld in de grote wijnproductielanden (Australië, Zuid-Amerika) recordoogsten zijn binnengehaald zal een grote Franse oogst de problemen in de Europese wijnbouw alléén maar aanscherpen. In steeds meer traditionele Europese wijngebieden hebben de wijnboeren dan ook de alarmklok geluid om te kijken hoe het tij gekeerd kan worden. Dat overheidssteun in deze ook geen oplossing meer is wordt allengs duidelijker, al wil de gewone wijnboer in Frankrijk aan die conclusie nog niet zo aan. Zij lopen daarom nog altijd te hoop tegen ‘Parijs’ en eisen nog meer overheidssteun. Een steun, die de overheid binnen de door Europa afgekaderde mogelijkheden simpelweg niet meer kan geven zonder in conflict te komen met de andere Europese wijnbouwstaten, waar wijnboeren met dezelfde perikelen te kampen hebben. Dus moet er creatief worden gewerkt. Wijnboeren zoeken daarom andere wegen om met lagere kosten in de slag te kunnen blijven om de marktaandelen.
Bron: slijtersvakblad