De Wijnspecialist

Op de wijnbeurs Klassiek Europa werden we op de stand van Mireia’s Import verwelkomd met een zes jaar oude, houtgerijpte Cava ‘Avant’ van het huis Giro Ribot, een zeer fijne champagne met hints van noten en boter. De nogal limonadeachtige rosé Cava ‘1+1=3’ was in het glas even veel waard als het wiskundige brein van de man die de optelsom voor het etiket heeft gemaakt. Van hetzelfde huis proefden we ook een mooie Muscat sec (€ 8), met in de mond een vreemde botsing tussen het verwachte zoete (door de geur) en het verassend friszure van de wijn.

 

Van de witte wijnen apprecieerden we vooral de Martius 2004 van de coöperatieve Falset (€ 7, appelatie Montsant). Deze 100% witte grenache heeft deels op hout gerijpt, wat goed tot uiting komt in de rokerige neus. In de mond nauwelijks hout, maar wel een frisse toets van pompelmoes. Dit moet smaken bij een stuk geitenkaas. De rode Castell de Falset 2000 (€ 16) van hetzelfde huis heeft een mooie donkerrode schijn. De dierlijke neus, met ook wat tabak, is een voorbode van een rijpe volle wijn met nog heel wat tannines en vlierbes. Een mooie mix van tempranillo, merlot en cabernet.

 

Ook geslaagd, maar met € 16 euro toch iets te hoog geprijsd, is de houtgerijpte witte Chardonnay van Bodega Otazu (Navarra). De neus doet wat denken aan een pinot gris; in de mond een combinatie van perzik, abrikoos en iets licht geoxideerd. De Rioja Crianza 2001 (€ 10) van hetzelfde huis viel wat tegen, zeker in vergelijking met de krachtige Reserva 2000 (€ 16) die een zeer rijpe neus heeft met leer en compote van pruimen. Qua prijs/kwaliteitverhouding gaan we echter resoluut voor de Rioja Reserva 1997 (ook € 16) van Ramirez de la Piscina: zalig.

 

Op de stand van RCM proefden we een serie witte wijnen op basis van de druif Albarino. De wijn moeten we situeren in de apellatie Rias Baixas in Galicië (NW Spanje). In het algemeen gaat het om een frisse bloemige wijn met wit fruit (abrikoos) en soms een exotische toets (ananas), en enigszins vergelijkbaar is met Viognier. Goed tot uitstekend waren de Laxas (pikante finale, ideaal voor bij wokgerechten) en de Bagao do Mino (ook van het Bpdegas As Laxas). Eerder gewoontjes waren de Val Do Xuliano en de Pineiral.

Door Karl Gilis

Meer over Klassiek Europa 2006: